Փաշինյան Նիկոլի ամենասիրած տղեն/աղջիկը էս երկրում դալուզյան մելն է:
Դրան հիշեցնելու կարիք չկա՝ բարսեղյան լևոնի քաղաքից, շտանգիստ, չեմպիոն, դոպինգի պատճառով հայ աղջիկներին միջազգային ֆեդերացիայում վնաս տված, սեռը փոխած ու հոլանդիաները ջհանդամված ազգի հերոս/ուհի: Հենց դալուզյան մելի պաշտպանը դարձավ ժողվարչապետը՝ դա միակ հայն էր, որ հայտնվեց փաշինյան նիկոլի պաշտպանության տակ:
«Ես եմ դալուզյան մելի պաշտպանը»,-հպարտորեն ոռնաց ժողվարչապետը, իսկ բարսեղյան լևոնի մեկ այլ համաքաղաքացի՝ նախկին վարչապետ Դարբինյանը, հպարտորեն միացավ դալուզյան մելի պաշտպանական աշխատանքներին:
դալուզյան մելի հերն էլ անիծած, ինձ հիմա այլ հարց է հուզում, այն է՝ ու՞ր են մեր փողերը: Խոսքը պետության հաշվին սույն վիժվածքի մասին նկարահանած ֆիլմի մասին է, որը վաղուց պատրաստ է, բայց դեռ չի ցուցադրվել: Լափե՞լ են մեր փողերը, ֆիլմը չե՞ն նկարել: Եթե չեն նկարել, ինչու՞ չկա քրեական գործ, եթե նկարել են, ինչու՞ նախրին ցույց չեն տալիս:
Թե՞ չեն ուզում, որ նախիրը եվրաարժեքներով ներծծվվի:
Եվ ուրեմն, պահանջում ենք դալուզյան մելին նվիրված ֆիլմի ցուցադրում, և վերջ:
Արտյոմ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հ.Գ.
դալուզյան մելի փառաբանումը համընկավ Առնո Բաբաջանյանի 100-ամյակի հետ: Եվ քանի որ ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստը հեչ չէր ներդաշնակվում եվրաարժեքների հետ, խորթ էր եվրաինտեգրված Նոր Հայաստանի արժեհամակարգին, հեղափոխական իշխանությունը պարզապես անտեսեց մեծ մարդուն, քանի որ նա այլևս արդիական չէ: Արդիական և ակտուալ են հիմա դալուզյան մելերը և դրա կարգի այլ թափոնները: Բա հերմաֆրոդիտից ոչնչով չտարբերվող հարությունյան արայիկը Բաբաջանյանի հիշատակի վրա փող կծախսի, եթե կա դալուզյան մել: